Przez wieki izolacji, mieszkańcy estońskiej wyspy Kihnu wykształcili system społeczny, w którym kobiety są naturalnymi liderami. Ponieważ mężczyźni spędzają większość czasu na morzu, rola kobiet jest tutaj ważniejsza niż w pozostałych częściach kraju. Podczas gdy nowoczesny świat dąży do dominacji jednej płci nad drugą, na Kihnu przedstawiciele obydwu są jednakowo ważni dla życia wyspy.
Większość dochodów na Kihnu pochodzi z rybołówstwa i żeglugi – dwóch tradycyjnie męskich zajęć. Wyspiarscy mężczyźni większość czasu spędzali na morzu. Z wyjątkiem młodych chłopców, byli oni nieobecni przez większość czasu. Zmieniło to rolę kobiet w tej społeczności. Od wieków kobiety rządzą i podejmują decyzje na Kihnu. To one bronią gospodarstw, pól, zwierząt, dzieci, ale także tradycji i rzemiosła. System matriarchalny wciąż jest żywy na wyspie i jest fenomenem na europejską skalę. Wyspiarska izolacja ochroniła ten element dziedzictwa kulturowego Kihnu przez wpływem nowoczesnego świata.
Dzięki kobietom tradycje kulturowe na Kihnu, obejmujące m.in. rękodzieło, taniec, zabawy oraz muzykę, przetrwały i są nadal kultywowane. Czerwone spódnice będące charakterystycznym elementem tradycyjnego stroju rzucają się w oczy szczególnie, gdy ubrane w nie kobiety jadą motocyklem lub traktorem.
W Europie taki widok jest rzadkością, ale nie tutaj. Na wyspie znajduje się jedynie kilka samochodów, a ludzie poruszają się głównie na samodzielnie skonstruowanych motocyklach i rowerach. Najlepszymi miejscami na poznanie lokalnej kultury są Muzeum Kihnu oraz kościół św. Mikołaja. Miejscowa oferta turystyczna obejmuje możliwość zwiedzania wyspy na przyczepie samochodu. Ze względu na niewielką powierzchnię, Kihnu jest bezpiecznym miejscem na relaksującą wycieczkę z namiotem. Mieszkańcy są przyjaźni i pomocni, a przyroda urokliwa. Wiosną i latem dostępna dla turystów jest latarnia morska z 1863 roku. Mieszkańcy Kihnu mówią w dialekcie zawierającym wiele elementów języka szwedzkiego i uważanym przez niektórych Estończyków za oddzielny język. Muzyka również odgrywa ważną rolę w tradycji wyspy, towarzysząc m.in. wspólnej pracy nad wyrobami ręcznymi, świętom religijnym i innym wydarzeniom. Tradycyjne wesele trwa na Kihnu trzy dni i zdarza się niezwykle rzadko, zatem jedynie nieliczni szczęśliwcy mają okazję w nim uczestniczyć. W listopadzie 2003 roku przestrzeń kulturowa Kihnu została wpisana na listę Arcydzieł Ustnego i Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO. Wyspa ma w swojej historii również polski epizod – w latach 1565-1575 oraz 1582-1600 była częścią Królestwa Polskiego.
Kihnu jest największą wyspą w Zatoce Ryskiej i siódmą pod względem powierzchni w Estonii – liczy 16,4 km², jest długa na 7 km, a szeroka na 3,3 km. Jej najwyższy punkt znajduje się 8,9 m ponad poziomem morza. Dotrzeć do Kihnu można z Parnawy samolotem (15 minut) lub promem (trzy godziny) oraz z Manilaid promem (godzina). Zimą, gdy morze jest zamarznięte, można dojechać tam samochodem. Obecnie Kihnu zamieszkuje ok. 600 osób. Na wyspie nie ma hoteli, więc przed wyprawą warto skontaktować się z wybranymi gospodarstwami agroturystycznymi lub domkami gościnnymi, aby zarezerwować nocleg.
Więcej informacji: www.visitestonia.com
